آیا عنکبوت ها می توانند برای مسافت طولانی روی آب سفر کنند؟

تار عنکبوت (به انگلیسی Spider’s Web) واقعا جلوه ای از زیبایی های طبیعت است.

تار عنکبوت علاوه بر کمک به گرفتن و به دام انداختن حشرات (به انگلیسی Catching bugs) برای شام، کارکرد دیگری نیز دارد. این ریسمان های ابریشمی (به انگلیسی Silky Threads) به عنکبوت کمک می کنند تا حرکت کند.

زیست شناسان تصریح کرده اند که چگونه این موجودات هشت پا (به انگلیسی eight-legged creatures) نخ ابریشمی فوق العاده قوی می بافند و از آن برای حرکت در باد استفاده می کنند.

وقتی ابریشم چسبنده به یک نقطه لنگر دور می رسد ، عنکبوت به سادگی روی این تسمه ساخته شده می چرخد.

در سال 2015، همانطور که در ژورنال BMC Evolutionary Biology آمده، محققان متوجه شدند که عنکبوت ها می توانند روی آب سر بخورند و از پاها و شکم خود به عنوان بادبان استفاده کنند و از ابریشم خود به عنوان لنگر استفاده کنند.

محققان با مطالعه 325 عنکبوت بالغ از 21 گونه رایج در طبیعت ناتینگهام ، دریافتند که عنکبوت ها اساساً می توانند بدون ترس از غرق شدن "بر روی آب راه بروند".

نتایج مطالعات محققان بر روی عنکبوت ها:

زیست شناسان از اصطلاح ballooning برای توصیف روش حرکت به کمک باد که عنکبوت ها با قطعات بسیار طولانی از نخ ابریشم استفاده می کنند، استفاده می کنند.

در صورت مناسب بودن شرایط ، عنکبوت ها می توانند تقریباً 19 مایل (30 کیلومتر) در روز (با استفاده از این روش) حرکت کنند.

در قرن نوزدهم ، چارلز داروین Charles Darwin طبیعت شناس، نبوغ عنکبوت را مستند کرد و در مورد چگونگی سقوط عنکبوتها بر روی عرشه کشتی خود ، Beagle HMS ، علیرغم اینکه مایل ها دورتر از خشکی بود ، نوشت.